Sens życia w grupie osób niesłyszących.

" ...Sens życia - jest to prawo życia,
obowiązek działania na rzecz innych.
Jedynym ratunkiem istnienia ludzi
i ludzkości jest doskonalenie
zgodne z poczuciem wspólnoty"
Alfred Adler

   Sens życia u sprawnych osób uważa się za warunek życia sensownego, czyli często to, że jest się zdrowym i ma pełną sprawność w sferze psychofizycznym - spełnia wszystkie swoje warunki takie jak cele, pragnienia, osiąganie sukcesu.
   Natomiast u osób niepełnosprawnych wygląda inaczej - oni potrzebują wsparcia "wielkiego ducha". Nie mogą spełniać wszystkich warunków, jak u ludzi pełnosprawnych. Przecież oni - na co dzień doświadczają cierpień i walczą ze swoją odmiennością.

   Każdy z nas ma swoją koncepcję życia, cel. Cele są wyznacznikami, aby uporządkować swoje życie tak, jak je widzimy. A usuwanie cierpienia u niepełnosprawnych jest wręcz niemożliwe, gdyż wiele rzeczy nie można czynić- świat czasami wydaje się fałszywy w stosunku do osób niepełnosprawnych.

   W aspekcie uszkodzeń słuchu człowiek ma swój sens życia. Widać tu podział myśli na pozytywne i negatywne oraz ich obawy i lęki, co do przyszłości.
   Pierwszą grupą są ludzie, którzy pozytywne myślą o przyszłości:

• Po ukończeniu szkoły czy studiów jest chęć znalezienia sobie najlepiej dobrej pracy - ludzie myślący pozytywnie mają cele powiązane z przyszłością i są świadomi, że będą musiały być przejść przez problem integracji ze światem ludzi pełnosprawnych. Obecnie młodzież niesłysząca tworzy trochę zamkniętą grupę społeczną, która po ukończeniu edukacji będzie musiała zmierzyć się z zupełnie innym otoczeniem.
• Młodzież ma też w miarę precyzyjnie scharakteryzowane plany, co do pracy zawodowej i możliwości "zrobienia kariery zawodowej". Celem większości jest znalezienie pracy, która zapewni im stabilizację życiową. Pozwoli na ułożenie sobie godnego życia.
• Druga grupa to ci, którzy są zagubieni, nie wiedzą nic o życiu, o przyszłości, jaką los ich czeka. Częste negatywne myśli u młodzieży z wadami słuchu:
• Jest renta socjalna, więc nie widzą potrzeby szukać pracy - nie zdają sobie sprawy, jakie skutki to w przyszłości niesie.
• Nie wiedzą, po co mają dalej się kształcić i po co mają zdawać maturę i tak nie ma pracy dla niesłyszących - nie są świadomi tego, że dzięki zdobyciu wykształceniu, mają duże szansę na znalezienie pracy dobrą nie tylko fizyczną ale umysłową.
• Praca dorywcza za granicą jest lepsza niż w praca w Polsce albo jeszcze lepiej zostać w domu i korzystać z renty socjalnej.

   Takie scenariusze widzą w przyszłości, mają niskie samooceny, zachwiany rozwój osobowościowy, brak hierarchii wartości w swoim życiu, brak jasności celów, brak wiary w siebie.
   U osób niesłyszących w późnym wieku, którzy mają przepracowane lata, mają ogromny wpływ na młodzież. Sami to przeżyli i widzą i wiedzą, dlatego mówią swoim młodszym pokoleniom niesłyszącym, że to się nie opłaca albo opłaca się - taki sam los będzie miał ich rodzice, albo zupełnie chcą zmienić i nie chcą przeżyć to samo, co ich rodzice przeżyli. Młodzież to trudny okres adolescencji, osoby wtedy dorastają, przeżywają kryzysy myślowe, osobiste, życiowe, stąd ich różne krytyczne myśli na temat sensu życia. Ich poczucie sensu życia jest nierozerwalnie związane z pomyślną przyszłością, ich nauka i działania obecne ku temu zmierzają, reszta to czasami "ślepy los".
   Mają też swoje obawy i lęki przed przygotowaniem się do życia ze społecznością ludzi słyszących. Młodzież niesłysząca uczy się i mieszka razem, wszyscy mają podobne radości i zmartwienia, ale tym bardziej trzeba zrozumieć, że najtrudniej będą oni mieli po ukończeniu nauki.    Problemem będzie integracja z ludźmi zdrowymi, bowiem sensem życia będzie umiejętność integracji.
   Dużą rolę odegrają ich indywidualne cechy charakteru, postawy, osobowości i umiejętność radzenia sobie z kłopotami. Jedni potrzebują wsparcia ze strony osób pełnosprawnych - aby nadali sens życiu, nawet jeszcze krótkiemu życiu, pogody życia. Inni walczą sami - mają silną postawę i osobowości.
   Aby zmienić pogląd na życie wymagana jest silna postawa, wiara w wartości, wiara w siebie, uświadomić, że życie ma swój sens i warto dla niego żyć.
   Potrzeba współżycia, integracji z innymi ludźmi, która może dać osobom niepełnosprawnym słuchowo zdać egzamin życiowy, aby mógł przez to przejść bez wszelkiego większego trudu.

Ewa Dragan - Tłumacz Języka Migowego

Polityka prywatności | Mapa serwisu

© 2008 Fundacja Fuga Mundi, wszelkie prawa zastrzeżone