Stan prawny na dzień 06 września 2007 r.
Opracowano na podstawie:
- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U.1998,
Nr 21, poz. 94 z późn. zm.),
- J. Wratny "Kodeks pracy. Komentarz", Wydanie 4, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa
2005.
Kodeks pracy, oprócz urlopu wypoczynkowego udzielanego zgodnie z planem urlopów
na wniosek pracownika, przewiduje możliwość skorzystania przez pracownika z
tzw. urlopu na żądanie.
Art. 167 (2) Kodeksu pracy stanowi, że pracodawca jest obowiązany
udzielić na żądanie pracownika i w terminie wskazanym przez tego pracownika
nie więcej
niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowy.
Należy podkreślić, że urlop na żądanie mieści się w wymiarze należnego dla
pracownika urlopu wypoczynkowego. Nie powiększa więc wymiaru urlopu 20 lub
26 dni, który pracownikowi przysługuje.
Przepis art. 167 (2) KP nakłada na pracodawcę obowiązek udzielenia pracownikowi
takiego urlopu. Faktycznie to jednak pracownik sam sobie takiego urlopu udziela.
Pracownik ma obowiązek poinformowania pracodawcy, że w danym dniu chce wykorzystać
urlop na żądanie.
Co więcej, pracodawca nie może odmówić udzielenia urlopu na żądanie nawet wówczas,
gdy pracownik chce z niego skorzystać w okresie, gdy wielu innych pracowników
przebywa na urlopach wypoczynkowych.
Kodeks pracy nie zabrania kumulowania przysługujących pracownikowi dni urlopu
na żądanie.
Pracownikowi przysługuje 4 dni urlopu na żądanie bez względu na to, czy ma
on prawo do 20 czy 26 dni urlopu wypoczynkowego.
Jeśli pracownik w danym roku kalendarzowym nie skorzystał z urlopu na żądanie,
to dni te nie przechodzą na następny rok. Wynika z tego, że pracownik w następnym
roku kalendarzowym będzie miał prawo tylko do 4 dni urlopu na żądanie, nawet
jeśli będzie świadczył pracę na rzecz tego samego pracodawcy.
Jeżeli pracownik w ciągu roku zmienia pracodawcę, to 4 dni urlopu na żądanie
przysługuje łącznie od wszystkich pracodawców, a nie od każdego z pracodawców
osobno po 4 dni.
Z punktu widzenia ochrony pracownika podstawowe znaczenie
ma wyrok Sądu Najwyższego Izby pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych
z dnia 26 stycznia
2005 r., II PK 197/2004 (OSNP 2005/17, poz. 271), gdzie w tezie stwierdzono:
"Nieobecność w pracy po zgłoszeniu przez pracownika żądania udzielenia urlopu
w trybie art. 167 (2) KP, na które pracodawca nie udzielił odpowiedzi, nie
uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52
§ 1 pkt.1 KP."
Katarzyna Ostalecka - Prawnik
Laboratorium ECDL |
Agencja Zatrudnienia Fundacji Fuga Mundi |
|
![]() |
Projekt współfinansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych |
![]() |